Αθήνα 1-2-2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Οι αλλαγές στο παραπέντε του Συστήματος Αξιολόγησης Προσωπικού που επιφέρει η Β.Ε 434/3/23-1-2012 της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού, έρχονται απλά να επιβεβαιώσουν τη θέση της ΟΜΕ-ΟΤΕ. για την αποτυχία του προηγούμενου (όπως άλλωστε ομολογούν στελέχη της Διοίκησης) ως προς το στόχο που πρέπει να έχει ένα τέτοιο σύστημα.
Αν στόχος του συστήματος Αξιολόγησης Προσωπικού είναι η θετική υποκίνηση, η σωστή αξιοποίηση και η απρόσκοπτη ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού της επιχείρησης, με ταυτόχρονη διασφάλιση συνθηκών ίσης μεταχείρισης, ισότητας ευκαιριών και διαφάνειας, τότε ούτε και αυτές οι αλλαγές θα τον πετύχουν γιατί η επιχείρηση:
• Λειτουργεί με την αυθεντία του απόλυτου διευθυντικού δικαιώματος, με λογικές τυφλής υποταγής στην ιεραρχία, με άρνηση κάθε σκέψης για ουσιαστική ενημέρωση και συμμετοχή των εργαζόμενων (πόσο μάλλον και των συνδικάτων τους) στις αποφάσεις και στο σχεδιασμό της για θέματα που τους αφορούν.
• Συγχέει την ανταγωνιστικότητα με την υποβάθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας, με την «αξιοποίηση» των ανθρώπων της ως «άμεσα αναλώσιμου και συχνά αντικαταστάσιμου υλικού», με λογικές αδιαφάνειας, ανασφάλειας και εκφοβισμού.
• Αντιτίθεται στη συλλογικότητα και στη δημοκρατική λειτουργία, στην άρση των παραγόντων δυσαρέσκειας και στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης, διαφάνειας και ομαλότητας στις εργασιακές σχέσεις.
• Δεν πιστεύει στη σημασία των ανθρώπινων πόρων ως παράγοντα ποιοτικής απόδοσης, φήμης και κύρους και βάζει σε δεύτερη μοίρα την ποιότητα των λειτουργιών, της διοίκησης, των κινήτρων και των προσδοκιών του προσωπικού της, σε σχέση με τους δείκτες του Ισολογισμού της.
Επιπρόσθετα το σύστημα αποτυγχάνει γιατί:
Ο ανασφαλής, ημιμαθής και χωρίς επιχειρήματα προϊστάμενος, που αισθάνεται την υποτιθέμενη αυθεντία του να απειλείται από το γεγονός ότι θα χρειαστεί να συζητήσει ειλικρινά και να αιτιολογήσει τις επιλογές του...
Ο «βιαστικός-επιθετικός μάνατζερ», που συγχέει την αναγκαία λήψη σωστών και τολμηρών αποφάσεων, με την εξαγγελία βιαστικών, προκλητικών και ισοπεδωτικών...τελεσιγράφων, με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο πελατειακά δικτυωμένος υπάλληλος, που διεκδικεί προωθήσεις σε βάρος άλλων και δικαιώματα που δεν του ανήκουν, με μόνο προσόν το ότι τυγχάνει «εκλεκτός» των κρατούντων.
Ο μη επιδεχόμενος παραπέρα βελτίωση (!), επομένως ούτε κριτική ή στοιχειώδη αυτοκριτική, εργαζόμενος δηλαδή αυτός που, είτε ως προϊστάμενος, είτε ως απλός υπάλληλος, πιστεύει ότι έφτασε σε τουλάχιστον... απαράμιλλα επίπεδα τελειότητας στις γνώσεις και στην απόδοσή του και που θα βαθμολογήσει σε όλα τον εαυτό του με «άριστα», διότι για κάθε τι στραβό φταίνε, απαραιτήτως, οι άλλοι…
Και από αυτό το Σύστημα απουσιάζουν τα υποσυστήματα εκπαίδευσης – επανεκπαίδευσης, αλλαγής έργου, κανόνων ανάληψης των θέσεων ευθύνης, αμφίδρομης αξιολόγησης κ.α.
Σοβαρή επίσης αιτία ευθείας αμφισβήτησης και αντιπαραθέσεων του συστήματος Αξιολόγησης Προσωπικού είναι ότι έχει περάσει η αντίληψη ότι θα χρησιμοποιηθεί ως «εργαλείο» για απολύσεις προσωπικού.
Η όλη υπόθεση θυμίζει άλλο ένα «ναυάγιο καλών προθέσεων» με κύρια υπεύθυνη τη Διοίκηση με τις επιλογές και τη στάση της… Ισχυριζόμαστε ότι ένα κοινά αποδεκτό Σύστημα Αξιολόγησης Προσωπικού είναι απαραίτητο και αυτό μόνο μέσα από ένα γόνιμο διάλογο μεταξύ Διοίκησης και Συνδικάτων μπορεί να προέλθει.
΄Οσο αυτό δεν υλοποιείται η ΟΜΕ-ΟΤΕ διατηρεί την πάγια θέση της, σε ότι αφορά το σύστημα Αξιολόγησης Προσωπικού και καλεί κι εφέτος τους εργαζόμενους να το απαξιώσουν στην πράξη ακόμα και με την μη προσέλευσή τους να αξιολογηθούν.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΕ – ΟΤΕ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο Γ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Παναγιώτης Κούτρας Αντώνης Μπιρμπιλής
